Osteodystrakcja to metoda rekonstrukcji wyrostka zębodołowego umożliwiająca wytworzenie kości bez preparatów ksenogenicznych. W 1980 r. rosyjski naukowiec Lizarow opracował sposób wydłużenia nóg. Dziesięć lat później został przeprowadzony podobny zabieg na żuchwie. Warstwę kości zbitej przecina się, umieszcza się dystraktor, który jest umocowany za pomocą śrub. Aktywacji dystraktora dokonuje się raz na dobę. Okres rozciągania zależy od rodzaju i ilości kości. Średni czas trwania – 2 tygodnie, potem następuje osteogeneza, czyli tworzenie pełnowartościowej kości.